Cupping

Cupping therapie is een geneeswijze met een rijke geschiedenis. Wereldwijd wordt de behandeling al meer al 5000 jaar gebruikt. In onder andere China, Egypte, Mongolië, Tibet, India, het oude Roman Empire zijn er verschillende tekeningen en andere bewijzen over het gebruik van cupping teruggevonden. Bekende niet moslim geneeskundigen zoals Hippocrates en Galen waren een voorstander van cupping.

Ook in Europa, Rusland en in de VS is cupping duizenden jaren een veel gebruikte therapie geweest. In Europa was de behandeling vooral in de middeleeuwen erg bekend. In het jaar 1512 werd cupping enkel door speciaal opgeleide artsen studenten van de Oxford en Cambridge Universiteit.

Tijdens de hijama behandeling plaatst de therapeut speciale cups op het lichaam die doormiddel van vacuüm de huid iets omhoog trekken. De vacuüm zorgt ervoor dat het bloed en de gifstoffen naar de oppervlakte van de huid worden gezogen. Vervolgens worden er kleine oppervlakkige krasjes op de huid gemaakt waardoor het bloed en gifstoffen uit het lichaam worden verwijderd.

Het lichaam krijgt onder andere gifstoffen binnen door voedsel, vervuilingen, chemicaliën en medicijnen. Daarnaast sterven onze rode bloedcellen om de 120 dagen af waarna ze nog enige tijd in het lichaam achterblijven, rode bloedcellen vervoeren het zuurstof in ons lichaam. Door hijama verwijderen we de giftige stoffen in ons bloed waarna ons lichaam vers bloed aanmaakt en onze bloedsomloop gestimuleerd word. Onze organen krijgen zuurstof door ons bloed en als deze gezond zijn is het hele lichaam gezond. Bloed moet dun zijn en niet stollen in het lichaam. Stollingen kunnen verlamming en dood als gevolg hebben.